Tussenwoning - 1976, Haarlem
Omschrijving
In het uiterste zuidoostelijke puntje van Haarlem hebben wij onze woning. We hebben een prachtig vrij uitzicht op de Meerwijkplas, het water aan de zuidkant van Schalkwijk. Het huis dateert uit de jaren zeventig. Het bouwplan is van 1975 en het is gebouwd in 1976-’78. Opvallend is dat toen al in het ontwerp rekening werd gehouden met mogelijkheden voor spouwmuurisolatie en dubbel glas in de kozijnen. De vorige bewoners – wij wonen er sinds 1998 – hadden al veel veranderd aan het pand. Zij lieten grotere ramen plaatsen (waarvoor de muren ‘ingezaagd’ moesten worden), en lieten het balkon op het zuiden overkappen met een constructie van stalen balken en dubbelglasramen, ook het dak. Zo ontstond een serre die - als de zon schijnt - flink opwarmt.
Kenmerken
Bouwjaar: 1976
Energielabel:
Soort: Tussenwoning
Duurzame woning:
Nulenergiewoning,
Foto's
Extra informatie
Beschrijving (na)isolatie van de woning
Twee grote benedenramen zijn vervangen met HR++ glas.
Hoe is de ventilatie geregeld?
Sinds vorig jaar is op de benedenverdieping decentrale ventilatie met warmteterugwinning, met CO2-sturing geplaatst. Daarmee wordt in de koudeperiode een gezond binnenklimaat gerealiseerd. De bovenverdieping maakt gebruik van natuurlijke trek.
Adviezen
Als je plannen hebt om je huis te verduurzamen, laat je dan leiden door een goed labelscan met indicaties voor verschillende verduurzamingsopties. Ben je voorzichtig met je uitgaven, kijk dan goed hoe je huis feitelijk reageert op genomen maatregelen en ga dan weer verder. .Zorg daarbij dan eerst voor een goede 'schil isolatie' (dak-gevel-, glas- en vloerisolatie) en kijk dan pas naar alternatieve verwarmingsopties. Zonnepanelen kun je altijd doen, maar bedenk dat de kosten van verwarming in verhouding veel duurder zijn . Het onderstaande interview is uit 2015, toen het huis nog voorzien was van een hybride warmtepomp naast de CV-ketel.
Ervaringen
Het huis is in fasen verduurzaamd tot energieneutraal. Telkens is per fase gekeken naar kosten, opbrengsten en berekende en te verwachten terugverdientijd. Toen telkens bleek dat de prognoses redelijk goed in de buurt kwamen van de werkelijke situatie, ben ik ook door gegaan tot de laatste fase: gasloos, en waarschijnlijk - en afhankelijk van de winterkoude- ook energieneutraal. Het was een uitdaging om de kosten beheersbaar te houden. Ik heb zelf ook e.e.a. zelf gedaan. Ik vond en vind het leuk en zinnig. De laatste stap was de verwijdering van de gasaansluiting op het net en de gasmeter. Ook dat is een logische stap: niet meer betalen voor een niet (meer) functionele voorziening. Ook hierbij geldt: terug te verdienen ( in ca 5,5 jaar).
Toekomstplannen
Zelf heb ik geen grote plannen meer. Misschien ga ik nog aan de gang met water (opslag, grijs-primair water), intensiveren van telen van eigen voedsel.
Beschreven maatregelen
Interviews
Het lijkt bij mensen die hun huis verduurzamen wel een beetje of het een verslaving is.
Het begint met een paar zonnepanelen op het dak om stroom op te wekken, maar het kan zo maar uitmonden in een volledig verduurzaamd huis, waarbij de gasmeter uit de meterkast gehaald kan worden. ,,Kijk hier maar”, laat Sjoerd Andela in zijn woning aan Terworm zien. ,,Hier hing eerst de gasmeter. Die hebben we vorig jaar weg laten halen. Wel hebben we er twaalf groepen bij voor de elektriciteit die we opwekken met de zonnepanelen op het dak.”
Het huis van Andela is een van de vier woningen waar zaterdag de deuren open gingen voor de Duurzame Huizenroute. Bewoners die hun huis energiezuinig en duurzaam hebben verbouwd ontvangen mensen thuis die meer willen weten over wat dat nou precies inhoudt. Een buurvrouw van Andela, die nadenkt over de volgende stap na het plaatsen van zonnepanelen op het dak, komt met een lijstje vragen langs. Tot nu toe is alles haar meegevallen. ,,Ik dacht dat het allemaal heel ingewikkeld zou zijn, maar dat was niet zo.” Wel is het een proces van een aantal jaren, blijkt uit het relaas van Andela. Hij zette in 2009 de eerste stappen met het energiezuinig wonen.
Het huis van de familie Van der Peet in de Indische buurt lijkt wel een proeftuin voor allerlei duurzame experimenten. Ze wonen in een oude buurtwinkel uit 1927, die stamt uit een tijd dat niemand zich nog zorgen maakte over het milieu. ,,Het was een bouwval toen we hier kwamen wonen in 1998. We zijn gaan restaureren en opknappen. Dat we steeds voor duurzaam kozen, was in eerste instantie niet eens zozeer vanwege het milieu, maar omdat dat gewoon de beste oplossing was”, zegt Ferry van der Peet. ,,Dat begon met isoleren, want de gevel was uit enkel steen opgetrokken, maar we zijn steeds een stapje verder gegaan.’’
Het proces om hun huis zo duurzaam mogelijk te maken, heeft acht jaar in beslag genomen. ,,Het is een investering om je huis aan te pakken”, vindt Angelina van der Peet. Na het isoleren, volgden zonnepanelen op het dak, een palletkachel om het huis te verwarmen, nog meer zonnepanelen en nu een fijnstoffilter om de uitstoot van de palletkachel te zuiveren. Ferry heeft er lol in, al leidt dat volgens dochter Marieke wel tot allerlei snelle wisselingen in het huis, vooral als het gaat om kachels. ,,We hebben de laatste jaren zeker al acht kachels gehad.”
Duurzaam leven gaat bij deze familie nog veel verder, blijkt uit de strikte afvalscheiding. ,,We willen nu minder plastic in huis, dus hebben we pas een soda machine gekocht, want dan komen die plastic flessen het huis niet meer in.” De totale investering heeft hun ook veel opgeleverd, vindt Ferry. ,,Van het geld dat we nu uitsparen aan stroom en gas kunnen we vaker op vakantie.”
Aan de andere kant vraagt duurzaam leven ook om duidelijke keuzes. ,,We hebben geen droogtrommel en geen afwasmachine.”
Bron: Annemieke Windt, 5 november 2017, Het lijkt bij mensen die hun huis verduurzamen wel een beetje of het een verslaving is, verkregen via Haarlems Dagblad