“Een kopje koffie kan veel oplossen”
Toen Gert hoorde dat woningcorporatie SWZ het voornemen had om de huur en koopappartementen te verduurzamen, zag hij meteen kansen. Zo’n idee klonk goed, maar dat betekende wel dat alle bewoners in de Vereniging van Eigenaren (VvE) mee moesten doen. Hoe zorg je dat bewoners enthousiast worden en gaan samenwerken? Onder het genot van een kop koffie bij buurvrouw Ria, vertelt Gert hoe het allemaal begon.
Gert kocht een appartement aan de Hogenkampsweg in Zwolle voor zijn dochter. Het complex bestond uit koop- en huurwoningen. Hij zag meteen dat er veel te verbeteren was. “De woningen waren oud en de energierekeningen torenhoog,” vertelt hij. Toen de woningcorporatie de plannen om te verduurzamen inbracht, dacht hij meteen: “Daaraan doe ik graag mee!”
De stem van bewoners
Het bestuur van de VvE werd destijds grotendeels gevormd door de woningcorporatie en twee particuliere bestuurders waaronder Gert. “Ik besloot mijn schouders eronder te zetten en mee te doen om de verduurzaming te onderzoeken en zo mogelijk uit te voeren,” vertelt hij. Hij kende de buurvrouw Ria al, een geboren Zwollenaar die zich bij de duurzaamheidscommissie aansloot. Samen, met de rest van het bestuur, gingen ze aan de slag om het project in beweging te krijgen.
Een goede partner is het halve werk
De eerste stap was het vinden van een goede partner. De woningcorporatie stelde bouwbedrijf Heijmans voor. “We hadden er meteen een goed gevoel bij,” zegt Gert. Het bedrijf kwam met een all-in plan: wat er zou gebeuren, wat het zou kosten en hoeveel iedereen zou besparen. En toen kwam de echte uitdaging: de bewoners overtuigen.
Een informatieavond in een zaaltje buiten de buurt trok weinig volk. Maar Ria had een beter idee: het kerkje tegenover het complex. “Dit bleek een schot in de roos!” zegt ze. Bijna alle bewoners kwamen naar de tweede bijeenkomst, waar Heijmans werd voorgesteld en ze het plan uitlegden.
De kracht van persoonlijk contact
Niet iedereen was meteen overtuigd. Sommigen voelden zich niet goed geïnformeerd of hadden twijfels. “Ik ben bij mensen thuis gezellig op de koffie gegaan om alles rustig toe te lichten,” vertelt Gert.
De duurzaamheidscommissie, waarin onder andere Ria zat, speelde hierin ook een sleutelrol. Ook zij zocht het contact met de bewoners en zorgde dat iedereen zich gehoord voelde. “Het helpt enorm als je elkaar kent en samenwerkt,” vertelt Ria. “Die persoonlijke band maakte echt het verschil en het is ook nog eens gezellig.”
Langzaam maar zeker kreeg het project steun van bijna alle bewoners. Zelfs bewoners met specifieke zorgen, zoals iemand die zijn appartement al eerder had aangepakt, werden met persoonlijke gesprekken meegenomen.
Nu is het tijd om de plannen om te zetten naar actie. Hoe dat verder gaat, lees je binnenkort in deel twee.
