“Dit is te mooi!” Toen Ilse en Walter hun toekomstige woning aan de Oranjestraat in Arnhem voor het eerst van buiten zagen, zei Ilse meteen enthousiast: “Als het van binnen ook zo mooi eruit ziet, dan mag je een bod doen.” Zo kwamen ze terecht in een woning binnen een Vereniging van Eigenaren (VvE). Omdat ze hun woning wilden verbeteren, raakten ze al snel betrokken bij het bestuur.
“Eerst was het in de winter hier heel koud,” zegt Ilse, terwijl ze naar de mooie oude ramen wijst. “We zijn zelf begonnen met het isoleren van de vloer, de spouwmuren en de binnenkant van het dak.” Steeds meer buren volgden. “Het mooie is dat buren elkaar aansteken ,” zegt Ilse. “Verschillende buren kwamen vragen waar wij onze glas-in-loodramen hadden laten isoleren.” Zo ontstond bij Ilse en Walter het idee om verduurzaming gezamenlijk aan te pakken.
Een slapende VvE wakker schudden
Toen ze hier kwamen wonen, bleek dat de VvE jarenlang ‘slapend’ was geweest. “Er waren wel zaken vastgelegd, maar die werden niet nageleefd ,” vertelt Ilse. Toen de VvE het schilderwerk van de buitenkant van de ramen in één keer wilde bijwerken, besloot één van de bewoners om niet mee te doen, maar dit zelf te doen. Toen deze later verhuisde, bleek de kwaliteit van dat schilderwerk heel slecht, wat betekende dat de VVE daar iets aan moest doen. “Dat soort situaties zijn natuurlijk niet heel handig”.
We besloten ons met andere enthousiastelingen in te zetten voor een beter georganiseerde VvE. Samen met andere bewoners maakten ze duidelijke afspraken, zodat er altijd geld zou zijn voor onderhoud en onverwachte kosten. Ook werd het meerjarenonderhoudsplan (MJOP) omgezet naar een 30-jarenplan, met hulp van het bedrijf De Bouwkunst. Dit bedrijf ondersteunt ook bij het vinden van bedrijven voor alle onderhoudsklussen. “Het is fijn om te weten dat alles goed geregeld is,” zegt Ilse.
Een hechte gemeenschap
Een van de grootste uitdagingen was het meekrijgen van alle bewoners. Niet iedereen was meteen blij met veranderingen of extra kosten. Er werd in de vergadering een energie commissie gekozen die uit zou zoeken wat er kon en hoeveel het zou kosten. “we gingen bij de buren langs om uit te leggen wat we wilden doen. Zo konden ze vragen stellen en begrepen ze beter waarom we bepaalde dingen wilden veranderen, en wat de financiële voor- en nadelen waren.” Ook werden er regelmatig vergaderingen georganiseerd waarin de tussenstand werd gepresenteerd en er keuzes te maken waren (bv muur-, glas- of vloer isolatie samen laten uitvoeren of apart)
Daarnaast waren er bewoners die zelf al stappen hadden gezet, zoals het isoleren van de spouwmuur. “We wilden geen verdeeldheid,” vertelt Walter. “Dus hebben we een regeling getroffen waarbij bewoners die al geïsoleerd hadden, een deel van de kosten vergoed kregen.”
Een klein dorp
Door het persoonlijke contact en de duidelijke communicatie is de VvE nu veel actiever en sterker. “Mensen weten dat hun mening telt en dat hun geld goed wordt gebruikt,” zegt Walter. “Dat maakt samenwerken veel makkelijker.” Bovendien is de onderlinge band versterkt. “Het is een beetje zoals een dorp,” zegt Ilse glimlachend. “We passen op elkaars planten en helpen elkaar.”
Meer lezen? In deel 2 vertellen Ilse en Walter hoe ze hun VvE stap voor stap hebben verduurzaamd.
